مرکز تحقیقات کنترل عوامل زیان آور محیط و کار

اولین شواهد وجود میکروپلاستیک در بافت جفت انسان

میکروپلاستیک­ ها قطعات پلاستیکی کوچکتر از 5 میلی­متر هستند که ممکن است از تخریب و تجزیه  پلاستیک­ های بزرگتر ایجاد شده و یا به طور اولیه در همین سایز ساخته شوند و امکان انتقال این ذرات از محیط به اورگانیسم­ های مختلف از جمله پستانداران وجود دارد.

در قرن گذشته میزان تولید پلاستیک تا 320 میلیون تن در سال افزایش یافته­ است که بالغ بر 40 درصد آن را پلاستیک­ های یکبار مصرف تشکیل می دهند.

طی تحقیقات انجام شده تا کنون گزارشاتی مبنی بر وجود میکروپلاستیک­ ها در غذاهای دریایی، نمک دریا، آب آشامیدنی و همچنین دستگاه گوارش حیوانات دریایی ارائه شده ­است.

اخیراً به نقل از مقاله چاپ شده در مجله Environment International

تحت عنوان "Plasticenta: First evidence of microplastics in human placenta" ذرات میکرو پلاستیک برای اولین بار در بافت جفت انسان یافت شده اند.

در این مطالعه برای اولین بار از Raman Microspectroscopy   به منظور بررسی وجود  ذرات میکروپلاستیک در نمونه ­های بافت جفت 6 بیمار با دوره بارداری نرمال استفاده شده است که در مجموع 12 قطعه میکرو پلاستیک  در بافت جفت 4 زن مشاهده شد که به تفکیک 5 قطعه در بخش مربوط به جنین، 4 قطعه در بافت مربوط به مادر و 3 قطعه در غشای­ کوریومنیوتیک یافت شد. تمامی ذرات آنالیز شده رنگی و با اندازه تقریبی 10-5 میکرون بودند.

جفت به عنوان یک رابط حیاطی از طریق مکانیسم های مختلفی جنین را به مادر و به طور غیر مستقیم به محیط مرتبط می سازد. هرچند اثرات بهداشتی میکروپلاستیک ها در بدن انسان هنوز به طور کامل مورد بررسی قرار نگرفته است دانشمندان معتقدند این ذرات قابلیت تجمع در بافت و انتقال مواد شیمیایی را دارند که می تواند موجب آسیب­ های دراز مدت و همچنین اختلال در فرآیند رشد و تکامل سیستم ایمنی جنین شود.

در واقع نوزادان پیش از به دنیا آمدن تحت تاثیر آلاینده های محیطی قرار می گیرند. هرچند این مطالعه در مقیاس بسیار کوچکی انجام گرفته است اما در نهایت دید جدیدی به مواجه انسان با میکروپلاستیک­ها و به طور کل ریزذرات ایجاد کرده­ است.